Vier expedities later...

Hallo vrienden en familie!

Het is alweer een maand geleden sinds de laatste reisverslagen van mij op het web verschenen en dus is het tijd voor een dikke update.

De afgelopen anderhalve maand zijn we iedere week de jungle in getrokken om twee soorten lemuren te vinden en hun groen-bruine goud te verzamelen. Rufifrons en Rubriventer zijn de wetenschappelijke namen van de lemuren en ze zien er respectivelijk bruin-rood en rood-bruin uit. Om meer wijs te worden over hun phenotype verwijs ik je naar de foto's, waar de namen ook bij staan. De mannelijke Rubriventer vind ik de mooiste, en onderscheidt zich door witte vlekjes onder z'n ogen.We vertrokken maandag vroeg en reisden af naar soms erg afgelegen gebieden. Op de eerste expeditie werden we verrast door de aanwezigheid van een douche in het kamp! Helaas kwam hier ijskoud water uit en eerlijk gezegd vond ik het niet echt meerwaarde hebben boven wassen in een beek. Dat blijft toch wel ultiem; tussen de varens door een stroompje inlopen en vers water over je heen te spatten. Heerlijk!

In het kamp was er meestal een dakje boven de tentplaats en waar dat ontbrak spande we zeilen om de regen tegen te houden. En geregend heeft het zeker! Ik begrijp nu waarom het een regenwoud heet. Het mag dan wel droogseizoen zijn, maar dat houdt niet in dat het een paar expedities de hele week heeft geregend.

In het kampement begonnen de werkdagen als het licht werd en eindigden ze bij de eerste tekenen van schemering. Ontbijt bestaat uit rijst met zebu, of met groente. Je loopt totdat je een groep lemuren vindt, waarna je vaak wacht tot ze wakker worden en allemaal gepoept hebben. Soms duurt dat zoeken 4 uur en loop je bijna de hele dag. We lunchte soms warm in het kamp en soms namen we het eten koud mee in het veld. We kregen meestal bonen met rijst. Alle gerechten worden gemaakt met een uitje, tomaat, knoflook en gember. Vooral gember vond ik vaak echt wat toevoegen. 's Avonds kregen we vis, zebu, ei of groente bij de rijst en heel soms spaghetti. De hoeveelheden zijn enorm. Het bord wordt volgestouwd tot het als een piramide blijft liggen, dan komt er nog een schep groente of iets dergelijks bovenop en Viola!; een kilo eten. Bizar genoeg gaat alles op. Soms namen Freek en ik zelfs nog een tweede keer.

Na het eten speelde we vaak nog een potje kaarten; 'Presidenten'. Het wordt al vroeg donker in de winterse tropen en met weinig om handen is vaak een vroege nachtrust het resultaat. Om 8 uur is het zeker mooi geweest en kruip ik in mijn maanovergoten tentje.

Een van de meest geziene dieren is de ringstaart mangoest. De kleine marterachtige is rood met een zwart-roodgestreepte staart en komt nieuwsgierig kijken of we niet iets van eten over hebben. In het laatste kamp liepen er zelfs drie rond de keuken. Een ander veelgezien dier is de rat. Het is zaak om geen eten in je tent te hebben, want ze komen het halen. Bij Elke's tent had er een zich een weg naar binnen gegeten.
Verder is het opvallend dat een oerwoud zo leeg kan zijn; je kunt uren lopen en geen enkel dier tegenkomen.
Er zijn echter wel spectaculaire dieren endemisch voor Madagaskar, maar die zitten vaak goed verstopt. Een van de meest vreemde beesten die ik tegenkwam was een bidsprinkhaan. Dit insect deed me erg denken aan de film 'Alien'. Andere dieren die indruk op mij maakte waren de: Varecia, een lemursoort die enorm hard kan brullen; Treeboa, een roodgepatroonde slang; schorpioenen en grote spinnen. Geen van deze dieren zijn echt gevaarlijk volgens internet. Volgens de gidsen zijn er wel dodelijke dieren in de vorm van een spin en een schorpioen. Ondanks dat heb ik toch languit in het bos gelegen en spinnen over mijn hand laten lopen. De angst hiervoor ben ik grotendeels kwijt. Alleen als ze plots gaan rennen of springen, dat vind ik niet relaxed.

Nu, 4 expedities, 6 gebieden en anderhalve maand later is het veldwerk plotseling klaar. Het is een lange tijd geweest, waarin veel is gebeurd, maar het is toch ook heel snel gegaan. Nu rest mij nog een maand rondreizen door Madagaskar in de laatste paar onontdekte windrichtingen, samen met Mariëlle. Ik heb er erg veel zin in. Het veldwerk kan heel leuk zijn, vooral als de lemuren dichtbij komen, maar het is goed geweest en tijd voor iets anders.

We gaan richting Tulear in het zuid-westen, om eilandjes te ontdekken en droge bossen en vlakten te doorkruisen om flamingo's en baobab bomen te bezichtigen. Er liggen hotels op de route die ver van de weg afliggen en alleen per speedboot te bereiken zijn. Daarna vliegen we over Antananarivo richting Ille Saint Marie, om uit te waaien in de wind van de wilde Indische oceaan en bultrugwalvissen te zien, die nu in de paartijd hun kunsten vertonen en uit het water springen. Hier zullen we per scooter het lange smalle eiland verkennen en snorkelend de kustwateren. Na dit eiland vol palmbomen vertrekken we per vrachtschip naar de kustplaats Tamatave en pakken daar een veel te oude trein, die ons over een smal stukje land tussen de Pangalanes meren en de ruige Indische oceaan naar het nationale park Andasibe brengt. Hier aangekomen zullen we het bos in het donker verkennen, opzoek naar kameleon's en lemuren. De bijna uitgestorven lemur reus Indri indri zal ons 's morgens wakker zingen, waarna we onze reis voortzetten naar de hoofdstad. Hier sluiten we het geheel af met een luxe diner in het beste restaurant van Madagaskar en vliegen we terug naar jullie, met goede verhalen.